نقد و بررسی نسخه دوم بازی A Plague Tale: Requiem

سری بازی روایت طاعون (A Plague Tale)، به طور جدایی ناپذیری با طاعون یا مرگ سیاه گره خورده است که اروپا را در قرن چهاردهم ویران کرد و نزدیک به دویست میلیون نفر را کشت. اسم طاعون همیشه با روایت موش ها همراه بوده است و به این ترتیب بازی روایت طاعون نیز یک مجموعه بازی در مورد موش هاست. شگفت انگیز و در عین حال، وحشتناک.

نسخه دوم بازی A Plague Tale

در اصل مجموعه بازی A Plague Tale حول محور پسرکی به اسم هوگو میچرخد که چیزی به اسم «ماکولا» درون خونش دارد که با این پیوند فراطبیعی میتواند با موش ها ارتباط بگیرد. این همان پیوندی است که افراد رأس قدرت سعی دارند به دست بگیرند. اما این پیوند همان چیزی است که اگر هیوگو و خواهر بزرگترش آمیسیا راهی برای درمانش پیدا نکنند، هیوگو را از پا درمی آورد.

دفعه قبل ما آمیسیا و هیوگو را در بازی A Plague Tale: Innocence دیده بودیم. هر دو یتیم شده بودند و در حال گریز از دست مفتشان و موش ها میخواستند راهی برای درمان این نفرین ماکولا در خون هیوگو پیدا کنند. برای گریز مجبور بودند با هزاران هزار موشی که تشنه به خون آنها تعقیبشان میکردند، با سلاح های نه چندان قدرتمندی مبارزه کنند. در کنار این مبارزه، آمیسیا باید با مشکلات روحی خود نیز دست و پنجه نرم میکرد و شاید پیش خودتان بگویید که حتماً پس از آن ماجرای پرپیچ و تاب بالاخره استراحت کردند. متأسفانه نه.

خط داستانی ورژن 2 بازی A Plague Tale: Requiem

بازی A Plague Tale: Requiem هم شاید به اندازه بازی اول تلخ و تاریک باشد. آمیسیا درست مثل بازی اول در دوراهی بقا یا پایبندی به اخلاقیات گیر افتاده است و میخواهد هرطور شده به نبرد ادامه بدهد تا برادرش را در این دنیای سراسر خشونت، حفظ کند. اما این بازی نسبت به بازی قبل، موش های بیشتری دارد. خیلی خیلی بیشتر.

هرچه داستان A Plague Tale: Requiem پیش میرود، به نظر میرسد که آمیسیا و هیوگو از هم دورتر میشوند، اما در نهایت باید باهم بمانند، چون بازی در درجه اول حول پیداکردن راه درمان هیوگو میچرخد. شاید همین مسئله ناهمواری های بینشان را صاف تر میکند. این قضیه خودش میتواند نقصی برای بازی دوم به حساب بیاید، چون در درجه اول روی اخلاقیات این دو شخصیت متمرکز است، اما از جایی به بعد یکدفعه پرداخت به احساسات را قطع میکند و در اصل این بخش ماجرا ناتمام میتواند یا میشود گفت به نتیجه نمیرسد. برای این مجموعه که هم در بازی اول و هم در دومی در مورد احساسات و کشش بین این خواهر و برادر است، نقص بزرگی محسوب میشود.

گیم پلی نسخه 2 بازی A Plague Tale: Requiem

این بار آمیسیا سلاح های بیشتری نسبت به قبل در دست و بالش دارد. همان قلاب سنگ خاص و همیشگی همراهش است و با آن سربازان یا موش ها را منحرف میکند یا از پا درمی آود، ترکیبات جدید کیمیاگری را نیز یاد گرفته است. همچنان بهترین راه مقابله با دشمن، مخفی شدن در چمن ها و سبزه ها است. البته باز هم روش بقا به شما بستگی دارد و گاهی میتوانید با از پا درآوردن دشمنان راهتان را پیش ببرید. پس میزان خشونت بازیA Plague Tale: Requiem  به شما بستگی دارد.

درست مثل قبل میتوانید مشعل ها را با سنگ بزنید تا موش ها دلی از عزا دربیاورند و نگهبانان را بخورند. یا اینکه میتوانید به ظروف فلزی سنگ بزنید تا حواس آنها پرت شود. شدت خشونت در بازی اول نسبت به بازی دوم کمتر بود، چون همانطور که از اسم بازی اول معلوم بود، بیشتر معصومیت هیوگو و آمیسیا را میدیدیم، اما در بازی دوم بیشتر تمرکز روی تنش بین خشونت و برقراری عدالت است.

به همین منظور آمیسیا در بازیA Plague Tale: Requiem کمان زنبورکی کشنده و چاقویی دارد که برای کشتن سریع سربازان از آن استفاده میکند. قیر هم داریم که در تماس با آتش شعله ور میشود و میسوزد که اغلب برای کشتن سربازان زره دار مناسب است. هر سه سلاح جدید آمیسیا به سرعت شما در بازی کمک میکنند و تأثیر زیادی در مبارزه هایتان خواهند داشت.

گرافیک بازی A Plague Tale: Requiem 2

اکثر بخش های بازی A Plague Tale: Requiem با بازی اول تفاوت چندانی ندارد. باز هم یواشکی قایم میشوید، از دور با قلاب سنگ آمیسیا سربازان را از پا درمی آورید، ترکیبات مختلف با کیمیاگری میسازید و انبوهی از موش ها را با حیله های مختلف گول میزنید. اما بازی دوم این ترفندها را پیچیده تر و بزرگ تر کرده است. هنوز هم مثل بازی اول شهرهای پر از جسد و انبوهی از موش های منزجرکننده سر جایشان هستند، اما گرافیک بازی پیشرفت چشمگیری کرده است و مناظر مزارع، سواحل و شهرهای قرون وسطایی شکل و بویی تازه گرفته اند. فضا در عین تباهی و خرابی، زیبایی در دلش دارد.

شخصیت پردازی نسخه دوم بازی A Plague Tale: Requiem

بازیگر نقش آمیسیا نیز چابک و دقیق است و انرژی و وحشیگری خاصی را به این شخصیت بخشیده است که در مبارزه ها و فرار و گریز کاملاً انرژی درونش را احساس میکنید. هیوگو نیز به نوبه خود آن تنش هایی را که در آمیسیا میبینیم، تجربه میکند. هیوگو هنوز هم قدرت های خودش را دارد و میتواند موش ها را کنترل کند. به همین منظور تنش اخلاقی بین این دو شدت میگیرد. در بازی اول تلاش آمیسیا و خشونتی که به خرج میداد تا از هیوگو محافظت کند، باعث شده بود که آن دو به هم نزدیک تر شوند. در بازی دوم اما هرچه خشونت بازی بیشتر میشود، هیوگو و آمیسیا بیشتر و بیشتر از هم فاصله میگیرند و هرکدام مرزهای اخلاقی خودشان را میشکنند.

مشکل بعدی داستان سرایی بازی، برای مادر آمیسیا و هیوگو، بئاتریس است که در این بازی نیز برگشته است. لوکاس، کیمیاگر جوان هم همینطور. ولی این دو شخصیت در بازی جدید کمرنگتر میشوند، چون شخصیت های بیشتری در بازی جدید معرفی خواهند شد. اولی آرنو است که از دشمن به دوست تبدیل میشود و شوالیه است. دومی سوفیا است که با آینه ای علف ها را آتش میزند تا حواس نگهبانان را پرت کند و در چند صحنه هم از هیوگو و آمیسیا حمایت عاطفی میکند. هر دو شخصیت جدید آنقدر سریع وارد بازی میشوند که شما هیچ زمینه ای برایشان نمیبینید. انگار شخصیت های جدید هیچ تار و پودی ندارند و حسی تهی به بازیکن میدهند.

برداشت کلی از ورژن 2 بازی A Plague Tale: Requiem

به طور کلی بازیA Plague Tale: Requiem  از نظر سرعت پیشروی داستان به پای بازی اول نمیرسد. اما اگر از نظر گرافیک و جلوه های بصری بررسی کنیم، Requiem نسبت به بازی اول جزئیات و رنگ های بیشتری دارد. مخصوصاً اگر بازی را روی کنسول مایکروسافت، یعنی ایکس باکس سری ایکس یا اس تجربه کنید. خطرات و پیچیدگی بازی نسبت به قبلی بیشتر است، اما این باعث نمیشود که هیجان نیز به همان میزان بالا برود. اضافه شدن سلاح های جدید باعث میشود که چالش فرار از دست موش ها و سربازان برایتان تکراری جلوه نکند و در کل Requiem را بازی تماشایی و لذت بخشی کند که شاید به اندازه بازی اول خوب نباشد، اما همچنان قوی است.

این بازی همچنین روی سرویس گیم پس ایکس باکس قابل دریافت به صورت رایگان است. همچنین برای کنسول PS5 از کنسول بازی سونی نیز در دسترس است.